Met La voix humaine (1928) schreef Jean Cocteau de ultieme afscheidsmonoloog. Een vrouw belt met haar ex in een laatste poging de breuk tussen hen ongedaan te maken. Geleidelijk groeit bij haar het besef dat de minnaar voorgoed voor een ander heeft gekozen. Halina Reijn neemt het publiek mee in het verdriet van deze vrouw en haar gevecht met de dreigende leegte.