Deze monoloog laat dit thema ook aan bod komen, maar met toevoeging van een intiemer onderzoek, en via de weg van de taalmetafoor. Engel van de dood is de ontmoeting van drie geesten via de pen van de auteur. Naast Warhol is er de geest van William Forsythe, aan wie dit stuk is opgedragen. Forsythe is de baanbrekende choreograaf van het Ballet Frankfurt, en zelf een voortreffelijk danser. Fabre zag een verwantschap tussen beide figuren, om te beginnen fysiek. En ten slotte zijn er de persoonlijke fascinaties van Fabre, zoals transformatie, de schoonheid van gender (en dus ook het tweeslachtige), en de dubbele identiteit, en de contradictie van het kunstenaarschap, balancerend tussen openbaarheid, roem, en (de zucht naar) anonimiteit, afzondering. De ontmoeting tussen drie 'geesten' is daarmee gestoffeerd.